ලංකා ක්‍රීඩාවේ අනාගතය

ඔන්න අදත් ආව පොඩි විවේචනයක් කරන්න. ලංකාවෙ ක්‍රීඩාවලට වෙලා තියන දේනම් කුජීතයි.  කුජීතයි කිව්වෙ ඉතින් කුප්පම කුප්පයි. ලංකාවට මෙහෙම උනේ ඇයි. මේ පෝස්ට් එකෙන් බලන්න.
                                ලංකාවට පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩලීය ක්‍රීඩා උළෙලෙන් ලංකාවට රන් පදක්කමක් ලැබුණෙ අපේ රටට ආදරය කරන හැමෝම සතුටු කරමින්. ඒත් අපිට එම පදක්කම අහිමි උනා. හේතුව උනේ තහනම් උත්තේජක ලබාගැනීම. මංජු වන්නිආරච්චි රන් පදක්කම දිනුව කියල සතුටු වෙච්ච මිනිස්සු එයාට බනින්න ගත්ත. ඒත් මමනම් කියන්නෙ ඒකත් අපිට ලැබුණු ලොකු ජයග්‍රහණයක්. මොකද ඒක හින්ද අපි දින තුනහතරකටවත් සුද්දන්ගෙ අවධානයට යොමුවීම. ඉන්දියන් සාගරයේ චූටි තුන්වෙනි ලෝකයේ දුප්පත් රටක් පොදුරාජ්‍ය මණ්ඩලීය ක්‍රීඩා උලෙලේ ඉන්නව කියලවත් සුද්දො දැනගත්තෙ ඒ හින්ද නෙමේද?
                             රන්පදක්කම අහිමි උනා තමයි. ඒක අපෙත් එයාගෙත් ලොකු කරුමයක් වෙන්නැති. ඒක ගැන අමතක කරමුකෝ. ලෝක කුසලානය පැරදීම ගැනනම් කිසිම සමාවක් දෙන්න බෑ. ඒකට හේතුව ලකුණු 275 වගේ ගහපු එක නෙමෙයි කියල හිතමුකෝ. ඉන්දියාවෙ අංක එකේ පිතිකරුවෙක් වෙන විරේන්ද්‍ර ශෙවාග් ලකුණු බින්දුවට පැවිලියන් එකට යවපු එකත් නෙමේ. ඒකට හේතුව සෙමි ෆයිනල් ගහපු ටීම් එකෙන් බාගෙට බාගයක්ම බංකුවේ ඉඳීමයි. සාමාන්‍යයෙන් ලෝක කුසලාන තරඟයක සෙමි ෆයිනල් එක දිනපු ටීම් එකම ෆයිනල් එකටත් දැමීම සාමාන්‍ය සිරිතයි. ඒත් ලංකාවෙ ආසියාවේ ආශ්චර්ය නිසා මේ තරඟයත් ආශ්චර්යෙන් දිනවන්න තේරීම් කමිටුවෙ මාමල හිතන්න ඇති.
                ඒකත් ඉවරයි කියමුකෝ. උපුල් තරංගටත් තරඟ තහනමක් හේතුව තහනම් උත්තේජක. ලංකාවෙ ක්‍රිකට් ලෝලීන් පහුගිය දවස්වල කියපු කතාව තමා ඒක. මමනම් ඔය තහනම් උත්තේජක ගැන වැඩිය දන්නෙ නෑ. ඒත් මත්පැනුත් තහනම් උත්තේජක බව නම් මම යන්තමට පොතකින් දැකල තියනව. මැච් එකට කලින් දවසෙ පාටියක් එහෙම දාල පොඩියට අඩියක්වත් දාන්න ඇති. මට හිතාගන්න බැරි තහනම් උත්තේජක ගන්නෙ ලංකාවෙ උන් විතරද කියල. ලංකාවට ඉංග්‍රීසීන් මත්පැන් හඳුන්වල දෙද්දිවත් හිතන්න නැතුව ඇති බඩුවල පවර් එක අවුරුදු 500 විතර වැඩ කරයි කියල.
                       මම මාතෘකාවෙ දාල තිබ්බෙ ලංකා ක්‍රීඩාවේ අනාගතය කියලනෙ. මම දැන් ඔය කියපුවගෙන් ඒ ටික ඔයගොල්ලොම හිතාගන්න.
මේ ගැන කමෙන්ට් එකක් දාලම යන්න.